Amerika’da Buffalo ve İngiltere’de Liverpool Üniversiteleri’nde yapılan ilginç bir araştırma var. Bu araştırmalarda deneklere Shakepeare, T. S. Eliot gibi önemli edebiyatçıların eserleri okutuluyor ve aynı anda beyinlerinin nasıl çalıştığı görüntüleniyor. Sonuçlara göre edebi bir metni okurken beynimizin gündelik hayatta kullanmadığımız bölgeleri harekete geçiyor. Bu da demek oluyor ki beynimiz hayal gücüne dayanan metinlerden besleniyor. Bir metin bizi ne kadar zorlarsa düşünce ufkumuz ve beynimizin kapasitesi o kadar genişler. Örneğin bir romanı ele alalım… Romanlardaki karakterlerle özdeşleşmek sosyal becerilerimizi artırır. Empati kurma yeteneğimizi geliştirir. Arıca romanlar psikolojik açıdan da bir terapi işlevindedir. Romanlarda karşılaştığımız olaylar yaşamlarımızda karşılaştığımız olaylara bizleri bir nevi hazırlar. Bilim dünyası insan beynini farklı yönleriyle etkileyen bazı romanları belirlemiş.    

  Johann von Goethe / Genç Werther’in Acıları (1787)

  Jane Austen / Aşk ve Gurur (1813)

  Nathaniel Hawthorne / Kırmızı Leke 1850

  Gustave Flaubert / Madam Bovary (1856)

  George Eliot / Middlemarch (1870)

  Leo Tolstoy / Anna Karenina (1877)

  Virginia Woolf / Bayan Dalloway (1925)

  Toni Morrison / Sevilen (1987)

  J.M. Coetzee / Utanç (1999)